ممکن که نیست آبی دریا کشیدنت                             باید به قدر تشنگی ما چشیدنت
حتی عقاب ها به تماشا نشسته اند                             مـانند آسـمان به هوای پریدنت
   دستان باد پیش قدمهات بسته است                             پاهای رود مات به مقصد رسیدنت
تضمین نسل گل قدمت می پراکند                              مثل نسیم خاطره دارد وزیدنت
  آقا روایت است که أهوی خسته ای                             روزی گرفت گوشه دامان دیدنت
این خاک سهم غربت ما بی پناه هاست                        با قصـه ضمانـت آهـو شنیـدنت
           تقدیر اگر چه تلخ ولی أقتاب عشق                               اینگونه خواست از شب مشهد دمیدنت
       دستی به جام بردی و دستی به زلف یار                        لا جرعه بود لخت جگر سر کشیدنت
    یوسف جمال داشت ولی ما دلی که ترد                          قیمت شکست موقع ما را خریدنت

            شاعر :امیر رجبعلی زاده