سفارش تبلیغ
صبا ویژن
پاداش بزرگ، همراه بلای بزرگ استو خداوند، مردمی را دوست نمی دارد، مگر آن که مبتلایشان می کند . [.امام صادق علیه السلام]
 
پنج شنبه 86 شهریور 8 , ساعت 6:0 عصر
فرهنگ انتظار
براى بیان کردن فرهنگ انتظار باید مؤلفه هاى انتظار بیان گردد; زیرا در پرتو بیان مؤلفه ها و ویژگى هاى فرهنگ انتظار، مى توان به فرهنگ انتظار پى برد از اینرو ضرورت نکات اصولى که فرهنگ انتظار برآن استوار است بیان گردد:
1. در تفکر شیعى، انتظار موعود به عنوان یک اصل مسلم اعتقادى مطرح است و در بسیارى از روایات بر ضرورت انتظار قائم(عج) تصریح شده است که به عنوان مثال روایات زیرا را بیان مى کنیم:
امام صادق(علیه السلام) به اصحاب خود فرمودند:
آیا شما را خبر ندهم به آنچه خداى صاحب و عزت و جلال، هیچ عملى را جز به آن سه از بندگان نمى پذیرد؟ گفتم چرا. فرمود: گواهى دادن به این که هیچ شایسته ى پرستش جز خداوند نیست و این که محمد(صلى الله علیه وآله) بنده و فرستاده اوست، و اقرار کردن به آنچه خداوند به آن امر فرموده و ولایت ما و بى زارى از دشمنانمان و تسلیم شدن به آنان ، و پرهیزگارى و تلاش و مجاهدت و اطمینان و انتظار قائم(عج).[1]
شیخ صدوق نیز از عبدالعظیم حسنى روایت مى کند که:
«روزى بر آقایم محمد بن على بن موسى بن جعفر بن محمد بن على بن الحسین بن ابى طالب علیهم السلام وارد شدم و مى خواستم که درباره ى قائم(عج) از آن حضرت سؤال کنم که آیا همان مهدى، است؟ حضرت خود سخن را آغاز کرد و فرمود: اى ابوالقاسم! به درستى که قائم از ماست و اوست مهدى که واجب است در (زمان) غیبتش انتظار کشیده شود و در ظهورش اطاعت گردد و او، سومین امام از فرزندان من است».[2]
2. از اصول فرهنگ انتظار اعتقاد قلبى به ظهور حضرت مهدى(عج)، است و منتظر مؤمن باید یقین داشته باشد به این که حضرت قائم(عج) که امام دوازدهم و فرزند بلاواسطه امام حسن(علیه السلام) است از روزى که متولد شده است تا کنون به همین بدن عنصرى زنده و باقى است و روزى ظاهر مى شود و جهان را پر از عدل مى کند. و ظهور آن حضرت روز معینى ندارد که مردم بدانند بلکه احتمال دارد همین امسال اتفاق بیفتد و احتمال هم دارد سالهاى بسیار تأخیر بیفتد.
3. در این فرهنگ همان طور که ایمان به مفهوم واقعى خود عبارت از علم و عمل، عقیده و تلاش و اعتراف و کوشش مى باشد، انتظار نیز مفهومى است با اصالت و سازنده و از عالى ترین مکتب هایى است که مى تواند جامعه ى اسلامى را در راه پیشرفت و تکامل جلو ببرد و به کلیه ى تلاش ها ارزش و اصالت بخشد.
4. در فرهنگ انتظار، منتظران چه فرد باشد و یا جامعه و یا امت در حال عبادت و پرستش به سر مى برند که روحش عمل بلکه برترین عمل است و به بیان امام على(علیه السلام) همانند مجاهد تلاشگرى است که در راه خدا و احیاى سنت هاى اسلامى در پرتو اعتقاد راسخ انتظارش، در خون خود مى غلطد.[3]
انتظار در اعتقاد تشیع داراى محتوائى اصلاحگر، تحرک آفرین، و تعهدآورى است که عالى ترین و ارجمندترین نوع بندگى حق تعالى و در نتیجه برترین عمل و نیکوترین تلاش و جنبش مى باشد.[4]
5. در فرهنگ انتظار کسى که در چمنزار تکلیف قدم مى گذارد و از نظر قلبى منتظر مى شود در عمل هم به بایدها و نبایدها شرع مقدس احترام مى گذارد. صفات بد را از خود دور مى کند و خود را به صفات خوب آراسته مى کند و دلیل بر این مطلب فرموده ى امام صادق(علیه السلام) است که مى فرماید:
«هرکس خوش دارد، در شمار اصحاب قائم باشد، باید در عصر انتظار، مظهر اخلاق نیک اسلامى باشد. چنین کسى اگر پیش از قیام قائم درگذرد، پاداش او همانند کسانى باشد که قائم را درک کنند و به حضور او برسند، پس (در دیندارى و تخلق به اخلاق اسلامى) بکوشید...».[5]
از اینرو امام خمینى(ره) مى فرماید:
«ما منتظران مقدم مبارکش هستیم تا با تمام توان کوشش کنیم تا قانون عدل الهى را در این کشور ولى عصر(عج) حاکم کنیم و از تفرقه و نفاق و دغل بازى بپرهیزیم و رضاى خداى متعال را در نظر بگیریم».[6]
6. در امر انتظار، اصل اعتقادى بسیار مهم «معاد» همواره حضور دارد. این حضور در سه جهت نمودار است:
جهت اول: اینکه مهدى(عج) به هنگام ظهور، ستمگران را کیفر مى دهد، و ظالمان را به سزاى اعمال خود مى رساند، و مؤمنان را عزیز مى دارد، و رحمت الاهى را به سزاواران مى چشاند و این خود نمونه اى است از چگونگى معاد و رستاخیز.
جهت دوم: اینکه به هنگام ظهور حضرت مهدى(عج) گروهى از پاکان و پلیدان به جهان باز مى گردند و به تعبیر قرآن کریم (و یوم نحشر من کل أمة فوجا) و این خود قیامت صغرایى است و نشانه اى است براى قیامت کبرى.
جهت سوم: اینکه ظهور مهدى(عج) از «اشراطِ ساعت» است، یعنى علائم قیامت. یکى از علائم و نشانه هاى حتمى قیام قیامت و فرا رسیدن رستاخیز، ظهور مهدى است. مهدى(عج) پیش از قیامت مى آید، و تا او نیاید و حکومت عدل را در جهان برپاى ندارد، عمر جهان به سر نمى رسد، و قیامت برپا نمى گردد.[7]
7. کسب آمادگى نظامى براى ظهور حضرت
یکى از فرهنگ هاى انتظار که به تصریح روایات، در دوران غیبت بر عهده ى شیعیان و منتظران فرج قائم(عج) است کسب آمادگى هاى نظامى و مهیا کردن تسلیحات مناسب هر عصر براى یارى و نصرت امام غائب است. چنانکه در روایتى که نعمانى از امام صادق(عج) نقل کرده، آمده است:
«باید هر یک ازشما براى خروج قائم(عج) اسلحه تهیه کند، اگرچه یک نیزه، چون وقتى خداوند ببیند کسى به نیّت یارى مهدى اسلحه تهیه کرده است، امید است عمر او را دراز کند تا ظهور را درک نماید و از یاوران مهدى باشد».[8]
[1] - النعمانى، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص 200، ح 16.
[2] - صدوق، ابوجعفر محمد بن على بن الحسین، کمال الدین و تمام النعمة، ج 2، ص 377، ح 1
[3] - عن امیر المؤمنین(علیه السلام): «المنتظر لامرنا کالمتشحط بدمه فى سبیل الله» ، منتخب الاثر، ص 496، لطف الله صافى گلپایگانى.
[4] - قال رسول الله(صلى الله علیه وآله): «افضل اعمال امتى انتظار فرج من الله عزوجل».
[5] - بحار الانوار، ج 52، ص 140.
[6] - صحیفه نور، ج 15، ص 22.
[7] - محمد رضا حکیمى، خورشید مغرب، ص 369.
[8] - النعمانى، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص 320، ح 10، محمد باقر مجلسى، بحار الانوار، ج 52، ص 366.
سید محمد صادق محمدى - مرکز مطالعات و پژوهش های فرهنگی حوزه علمیه


لیست کل یادداشت های این وبلاگ